بررسی نوستالژی در شعر منوچهر آتشی

حسرت و یاد دوران گذشته باعث بروز غم و اندوه در انسان‌‌ها می‌شود. حسرت گذشته‌‌های شیرین و تقابل زمان حال با این گذشته نوستالژی یا غم‌‌ غربت نامیده می‌‌شود. آن‌چه غم‌‌ غربت را در وجود انسان‌ها می‌‌کارد جدایی از جایگاه اصلی، اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی و فرهنگی، و کلاً وضع نابسامان زندگی کنونی است. می‌‌توان گفت این رفتار ناخودآگاه به‌منزلة یک احساس عمومی در همة افراد متجلی می‌‌شود. نوستالژی یکی از موضوع‌‌های مهم شعر معاصر پارسی است. از جمله شاعران معاصر که حسرت گذشته‌‌های خوش ازدست‌‌رفته و یادکرد آن‌ها در اشعارش بسامدی فراوان دارد منوچهر آتشی است. موقعیت و شرایط زندگی، اندیشه و عاطفة قوی، و آشنایی با بسیاری از شاعران و بزرگان منجر به برانگیخته‌شدن حس نوستالژیکی قوی‌‌ در آتشی شده است. این پژوهش بر آن است، که با بهره‌‌گیری از نظریات یونگ و فروید و به روش تحلیلی ـ توصیفی، به بررسی عوامل ایجاد غم غربت و حسرت به گذشته در شعر منوچهر آتشی بپردازد.